Cześć wszystkim! Jestem Felipe, mam 27 lat i jestem gejem. Gram w Tibie już 17 lat. Moje aktualne konto powstało w 2007 roku i gram na trzech charach, 504 RP, 349 MS i 315 ED. Mój MS nie ma najwyższego levela z nich trzech, ale jest to mój main char. Dlaczego? Cóż... historia, którą chciałbym Wam opowiedzieć, jest następująca.
Przez pewien czas przestałem levelować moją główną postać. Postać, którą naprawdę kocham (Nay'Lay), aby zaspokoić potrzeby innych, moich „przyjaciół” i móc dzielic się z nimi expem, chodzic na bossyitp ... A dziś mogę się zapytać, gdzie są teraz ci przyjaciele? Nawet nie wiem... Pewnego dnia miałem już dość samotności i postanowiłem znowu grać profesją, którą naprawdę lubię, nawet jeśli wtedy mój MS nie był moim głównym charem. Koniec z opresją, koniec z robieniem rzeczy, by zadowolić innych, zamiast tego chciałem grać tak, żebym to ja czuł się dobrze. I udało mi się! I to było wspaniałe uczucie.
Jest to coś, z czego jestem dumny. Dla niektórych może się wydawać, że to mało, ale w rzeczywistości jest to bardzo dużo. Ile razy utknęliśmy w takim cyklu? I jak długo zajęło nam uświadomienie sobie i zapamiętanie bycia naszymi własnymi partnerami? Ile rzeczy pozostawiliśmy lub utraciliśmy w tym procesie? Jestem z siebie dumny, bo w końcu wiem, że nie ma nikogo ważniejszego niż ja sam. Zawsze dbałem o ludzi, ale w końcu doszedłem do wniosku, że nie ma nikogo ważniejszego dla mnie, niż ja sam.
Więc chciałbym dac Wam jedną radę. Jeśli lubisz grać w RP'ekiem, graj RP'ekiem. Jeśli lubisz grać MS'em, zrób to! A jeśli niestety Twoi znajomi potrzebują innej profesji do party, pozwól im jej znaleźć. A co z tobą? Możesz robić wszystko, co robisz z radością, budować swoja własna osobowośc, z której będziesz dumny; „Bądź kimkolwiek chcesz, a nie kimkolwiek inni chcieliby, żebyś był”.
Jest to coś, z czego jestem dumny. Dla niektórych może się wydawać, że to mało, ale w rzeczywistości jest to bardzo dużo. Ile razy utknęliśmy w takim cyklu? I jak długo zajęło nam uświadomienie sobie i zapamiętanie bycia naszymi własnymi partnerami? Ile rzeczy pozostawiliśmy lub utraciliśmy w tym procesie? Jestem z siebie dumny, bo w końcu wiem, że nie ma nikogo ważniejszego niż ja sam. Zawsze dbałem o ludzi, ale w końcu doszedłem do wniosku, że nie ma nikogo ważniejszego dla mnie, niż ja sam.
Więc chciałbym dac Wam jedną radę. Jeśli lubisz grać w RP'ekiem, graj RP'ekiem. Jeśli lubisz grać MS'em, zrób to! A jeśli niestety Twoi znajomi potrzebują innej profesji do party, pozwól im jej znaleźć. A co z tobą? Możesz robić wszystko, co robisz z radością, budować swoja własna osobowośc, z której będziesz dumny; „Bądź kimkolwiek chcesz, a nie kimkolwiek inni chcieliby, żebyś był”.
No comments:
Post a Comment